Hükmü inkâr eden ve inkârının şiddetine ve zayıflığına göre bu, konuşmasında ona teyit edilmelidir. Çünkü konuşan kişi, haberini teyit ettirmeye en çok ihtiyaç duyarsa, onu inkâr eden ve geçerliliğini reddeden biri varsa, bu durumda onu teyit etmekte aşırıya kaçar ve inkârını giderir. Bu, Yüce Allah'ın, İsa'nın (a.s.) elçileriyle ilgili bir kıssada bize anlattığı şu olayla gösterilmektedir: O, onları Antakya halkına gönderdi ve onlar da onları yalanladılar. Bunun üzerine onlara ilk defa: (Biz size gönderilmişiz) (0) ve ikinci defa: (Rabbimiz bizim size gönderilmiş olduğumuzu biliyor) (0) dediler. Onlar da onları önce "an" harfi ve isim cümlesiyle, sonra da yeminle ("Rabbimiz hükmü biliyor, Allah da biliyor ve Allah da şahitlik etti") ve "lam" harfi ve isim cümlesiyle teyit ettiler. Çünkü inkârlarının şiddetini gördüler ve bu türe inkâr denir (0). Bu yöntemi takip etmek ve o yolda üç şekilde yürümek: Konuşmayı, gerekene göre yönlendirmek Görünüşte